Milejczyce

Kościół parafialny św. Stanisława z II poł. XVII w. – orientowany, drewniany o konstrukcji zrębowej. Zamknięty przez zaborcę rosyjskiego w 1865 r. i zamieniony na cerkiew, zwrócony katolikom w 1919 r. Przy kościele znajduje się dzwonnica drewniana z 1740 r.

Parafialna cerkiew św. Barbary z 1900 r. Drewniana, orientowana. Ikonostas z ok. 1900 r. z dwiema barokowymi ikonami.

Cerkiew cmentarna św. Mikołaja z ok. 1890 roku - drewniana, orientowana Synagoga z 1927 r. (po II wojnie światowej kino, biblioteka i ośrodek kultury, obecnie zamknięte) w miejscu poprzedniej drewnianej z 1857 r. Murowana z cegły, na planie prostokąta, nietynkowana. Na elewacji południowej Gwiazda Dawida i data budowy.

Do dziś istnieje w Milejczycach kirkut, położony ok. 300m od cmentarza katolicko-prawosławnego. Na terenie nekropolii o powierzchni około 0,5 ha zachował się fragment macewy i kilkanaście betonowych nagrobków. Cmentarz jest częściowo ogrodzony. Przy bramie znajduje się tablica z nazwiskami milejczyckich Żydów wywiezionych przez hitlerowców.

Sobiatyno

Wieś istniejąca od XV wieku. Pierwsza wzmianka w 1566 w rewizji królewszczyzn podlaskich jako folwark włości milejczyckiej starostwa brzeskiego. Na terenie wsi znajduje się cerkiew pod wezwaniem św. św. Apostołów Piotra i Pawła. Prawdopodobnie z około 1672 roku, rozbudowana w końcu XVIII wieku. W roku 1969 została odremontowana.

Rogacze

Osada o ówczesnej nazwie Rohacze została założona w XV wieku. W 1784 roku Rogacze były własnością Anny Matusewiczowej – kasztelanowej brzeskiej i jej synów Wincentego i Tadeusza. Obecnie w miejscowości znajduje się drewniana zorientowana cerkiew pod wezwaniem Narodzenia NMP. Wśród mieszkańców parafii zachowało się opowiadanie o powstaniu cerkwi mówiące o tym, że na wzgórzu przy drodze do wsi Mikulicze rosnącej na polu gruszy pewien religijny i bogobojny mężczyzna znalazł ikonę św. Antoniego. Potem na tym miejscu zbudował cerkiew św. Antoniego Peczerskiego. Prestoł został urządzony na pniu ściętej gruszy, zaś ikona stała się przedmiotem szczególnej czci. Pod wpływem głębokiej wiary i modlitwy przed ikoną, pielgrzymi otrzymywali uzdrowienia. Na strychu spalonej cerkwi znajdowały się podobno kule pozostawione przez uzdrowionych pielgrzymów. Ikona niestety nie dotrwała do dzisiejszych czasów bo przepadła gdzieś w czasie „bieżenstwa”. Jej miejsce zajmuje obecnie kopia wykonana przez mnicha z żurobickiego monasteru. W cerkwi znajduje się piękny krzyż ozdobiony dwugłowym orłem ofiarowanym przez samego cara jako wotum za ocalenie jego rodziny z katastrofy kolejowej, która podobno kiedyś niedaleko się wydarzyła.